گناهــش بــه گــردن تــو ستــــــ ،

     آن روز کــه روزه بــودم ،حسرتــــــ تـــو را خـــــوردم

                             نمیدانــــم ،بعـد رفتنتـــــــ ،

  کدامیــن کشیـــدن سختــــــ تــر استـــــ ،نفــس یــا انتـــظار

دست به سر می کنم ثانیه ها را،دلم یه اتفاق ناخوانده میخواهد

  مانند ماه ،که با هیچ بارانی ،از پشت شیشه ی پنجره،پاک

   نمیشود، همیشه هستی در دلم ،و فراموش نخواهی شد

  این روزها فقط نفس می کشم ،تا به جای مردگان خاکم نکنند

          همیشـــه ســـاده رنجیـدی و سختــــ بخشیـــــدی

  آنقـدر راه میروم تا به حرف بیایند ،

 تمام خطوط سفید جاده،محال است که جای تو را ندانند

                               بـاختـی در کار نیستـــــــــ ،

        ایـن بـار بـا قلبــــم ریسکــــ کـرده ام یـا می بـرم یـا می میـرم

                             مدتهاست فصل نبودنت رسیده

    اما تمامی ندارد،و من،تو را در خاطره ای مرور میکنم به نام، تنهایی

                 آرام شـده ام ،ماننـد درختــی که در پــاییــــز،

                 تمــام بـرگـــــ هایـــش را بــــاد بـــرده باشـــد